Przychodząc do szpitala na zabieg chirurgiczny, oczekujemy, że zostanie on przeprowadzony z zachowaniem najwyższej staranności, w szczególności w kwestii bezpieczeństwa i higieny wykonania zabiegu, a także dostatecznej sterylizacji i dezynfekcji sprzętu medycznego. Zdarza się jednak, iż lekarze wykonujący operacje lekceważą zagrożenia, wynikające z obecności w środowisku szpitalnym, jak również i w organizmie samych lekarzy, licznych bakterii, które w warunkach zabiegu chirurgicznego mogą z łatwością przeniknąć do organizmu pacjenta i doprowadzić do rozstroju zdrowia. Wskazać należy, iż zakażenia wynikające z niestaranności personelu medycznego szpitala stanowią błąd medyczny, a konkretniej mówiąc błąd organizacyjny placówki medycznej. W takiej sytuacji pacjentowi należy się odszkodowanie za zakażenie szpitalne.
ZAKAŻENIE SZPITALNE – DOWODY
W sprawach o błąd medyczny, których przedmiotem jest zakażenie szpitalne, istotne jest wykazanie, czy do zakażenia doszło podczas hospitalizacji, jak również, czy wynikało z zawinionego działania personelu medycznego. W zdecydowanej większości przypadków, osoba dochodząca roszczeń z tytułu zakażenia szpitalnego nie jest w stanie w sposób pewny i jednoznaczny udowodnić, jaki był przebieg operacji i jakie konkretnie zaniedbania spowodowały zakażenie. Zabiegi nie są bowiem rejestrowane w formie wideo, zaś dokumentacja medyczna może nie odzwierciedlać, jak dokładanie przebiegały wszelkie czynności podczas zabiegu. Mając na uwadze powyższe, sądy polskie zasadniczo dopuszczają możliwość wykazania faktu zakażenia szpitalnego poprzez tzw. dowód prima facie.
Powyższy dowód oparty jest na konstrukcji domniemań faktycznych z art. 231 Kodeksu postępowania cywilnego. Przytoczony przepis stanowi, iż sąd może uznać za ustalone fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, jeżeli wniosek taki można wyprowadzić z innych ustalonych faktów. Przenosząc powyższe na grunt spraw z błędów medycznych – sądy nie wymagają udowodnienia wprost, że konkretne czynności lekarza spowodowały wdanie się zakażenia do organizmu osoby poszkodowanej, a jedynie wykazania jak największej ilości faktów, które uprawdopodabniają okoliczność błędu medycznego, skutkującego zakażeniem szpitalnym. Każdorazowo należy oczywiście wykazywać fakty właściwe dla danej sprawy,
lecz w większości przypadków przedmiotem dowodu będą podobne okoliczności.
Oczywiście, w pierwszej kolejności należy przedłożyć dowód przebycia zakażenia. Najlepiej w takiej sytuacji przedłożyć wynik badania mikrobiologicznego, z którego wynika przeniknięcie do organizmu osoby poszkodowanej określonej bakterii. Przydatne będzie również wykazanie czasu powstania skutków zakażenia, a zatem rozstroju zdrowia. Konkretne bakterie wywołują u osoby poszkodowanej określone schorzenia. Przykładowo, gronkowiec złocisty skórny jest przyczyną powstawania czyraków, ropni i liszajów, zaś przy zakażeniu pałeczką okrężnicy, znaną również jako bakteria e. coli, występują objawy typowe dla zatrucia pokarmowego, jak np. biegunka, nudności, wymioty, brak apetytu oraz osłabienie organizmu. Bakterie mogą również powodować zmiany skórne, występujące w okolicy miejsca wykonywania zabiegu. Zgromadzenie dowodów występowania takich objawów ma istotne znaczenie dla wykazania czasu powstania zakażenia, bowiem jeżeli przed zabiegiem, wobec którego zgłaszane są zarzuty, osoba poszkodowana była zdrowa, zaś w niedługim czasie po operacji wystąpił rozstrój zdrowia, to należy domniemywać, że do zakażenia doszło w warunkach szpitalnych.
Równie istotne jest skorzystanie ze specjalistycznej analizy lekarskiej, za pośrednictwem której pozyskać można niezwykle ważne dowody, prowadzące do wykazania błędu medycznego w sprawie. Sam rodzaj bakterii może bowiem wiele powiedzieć o genezie zakażenia. W przypadku gronkowca złocistego, jego wariant MRSA jest bakterią często spotykaną w szpitalach, która przedostaje się do organizmu przez ranę pooperacyjną albo kroplówkę dożylną. Sam fakt wystąpienia wskazanego szczepu bakterii wskazuje, w sposób niemal pewny, na wdanie się bakterii do organizmu w trakcie leczenia szpitalnego. Ekspertyza lekarska może również doprowadzić do precyzyjnego ustalenia czasu wylęgania się bakterii, co pozwala w sposób bardziej pewny skorelować czas wystąpienia objawów z czasem zabiegu, co do którego stawiane są zarzuty.
Jednym z dowodów, prowadzącym do domniemania wystąpienia zakażenia wskutek błędu lekarskiego, mogą być także wyniki inspekcji sanitarnej. Może zdarzyć się, że dany szpital był przedmiotem kontroli Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Pozyskane z takich kontroli dane, wykazujące chociażby wzrastającą liczbę zakażeń szpitalnych w ciągu ostatnich lat, mogą okazać
się przydatne dla sprawy o błąd związany z zakażeniem szpitalnym. Równie korzystna jest analiza struktury organizacyjnej placówki medycznej. Kierownicy szpitali, na mocy ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, zobowiązani są powoływać zespoły oraz komitety kontroli zakażeń szpitalnych. W procesie sądowym można podnosić konieczność przedłożenia, przez placówkę, sprawozdania z działań takiego zespołu, bądź komitetu. W przypadku braku działań odpowiednich jednostek organizacyjnych, można wywodzić, iż szpital zaniedbał ciążących na nim obowiązków zapobiegania zakażeniom, co doprowadziło do wystąpienia zakażenia u osoby poszkodowanej. Tego rodzaju dowody zostały z powodzeniem zastosowane przez powódkę w sprawie, zakończonej wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 30 października 2015 r., o sygn. akt I ACa 189/15.
ADWOKAT DS. BŁĘDÓW MEDYCZNYCH W WARSZAWIE
Jeśli potrzebujesz pomocy w ustaleniu, czy w Twoim przypadku doszło do błędu medycznego, serdecznie zapraszamy do kontaktu z naszą kancelarią prawa medycznego.
Skorzystaj z naszego formularza lub zadzwoń pod numer telefonu 789-940-934 i skonsultuj bezpłatnie swoją sprawę!
